haaamiler haaniler çingene ha ni ler

şimdi karanlıktan, eve tek başıma gitmekten korktuğum bilinen bi gerçek. ama kışın hava kararmasına rağmen kendimi daha iyi hissettiğimi farkettim.

neden tam bilemiyorum. çünkü yine bilindiği üzere aşırı üşürüm. özellikle ellerim ve ayaklarım buz gibidir. ayağıma haziran-temmuz-ağustos dışında sürekli çift çorap giyerim. o aylarda teke düşer. bi de sözlükte okurdum insanların çorapla yatan insanlara tepkilerini de çok şaşırırdım. yani yatarken "lan uyuyacam şimdi kulağımı çıkarayım" denmesi gibi bişey benim için.

hatta kulağımdan daha da mühim olabilir lan düşüdüm de.

her neyse, demem o ki tüm bu üşüme olayıma rağmen kışı daha çok seviyorum ben. sabah desine giderken havanın bembeyaz olmasını -ki beyaz da sevmem genelde-, yine özellikle sabahları her tarafı kaplayan sisi, bere takıp,atkı sarıp sıcacık giyinmeyi çok seviyorum.

sanırım üzerimde o kadar kıyafet oluyor ki "korunaklı" hissediyorum kendimi. kayboluyorum gidiyorum gibi geliyor.

ayaklar üşümesin ama he.