çikileta

son günlerimi trafikteki gerizekalılara yaratıcı küfürler ederek geçiriyorum.
her gün bi sınav, bi sunum, bi ödev, bi bilmemne.
en azından okulu sevmeme konusunda istikrarlı oldum şu hayatta.
derslere hala giriyor olmam ise şaşırtıcı mı diyeyim artık, yoksa pek bi aferim mi bana, ya da ne yapıyorum mu ben.
doğumgünüm cumaya gelmesine rağmen o gün kutlayamayacak olmamız ise ziyadesiyle üzüyor beni. hiç de özel gün takıntım yoktur oysa.
doğum günü özel gün değildir diyenleriniz olabilir. olabilir.
breaking bad'in yeni bölümleri çıktı bi de.
o kadar sevinip izlerken uyuyakaldım ki bu zor birşey.
durum bu yani.
umarım bi dahaki görüşmemizde bu orta okul sevgili günlük modundan çıkmış olurum.
o zamana kadar hoşçakal benim karaciğerim isimli şarkı gelsin.
karda bez ayakkabılarla.