ağlıyorum kahrımdan.

yeter lan yeter, bi galatasarayım, bi milli takım, haftalardır kanser üzerine kanser oldum ya. babamın anneannesinin araba hızlanınca hayali frene bastığı gibi ben de hayali topa vurup duruyorum haftalardır. ayak parmaklarımı tıftıflamaktan, stresten saçımı çeke çeke maç izlemekten yoruldum ya. maç başına 3 yıl yaşlandım resmen. kolesterolüm yükseldi, damarlarım tıkandı.

şu iki maçta yenilmemizin sebebi sizsiniz lan. kimle konuşsam "ay kaç yiycez acaba", yok "anamızı sikicekler abi", "ağbi hiç şansımız yok yeae" bilmemne. verdiniz negatif enerjiyi güzelim atmosfere.

ayrıca pek sevgili guiza'yı, her durumda o küçük emrah suratını koruyabildiği için takdir ediyorum ve o güzel, bakmaya doyamadığımız yüzünün bi fotoğrafını buraya iliştirmek istiyorum. bütün pozitif enerjiler senin olsun guiza.

nefret ettiğim, ama yazmadan duramadığım bi futbollu gönderiden daha merhaba, merhaba.