bi utanç hikayesi

az önce sözlüğe de yazdığıma göre yeterince ifşa olduğumu düşünüyor ve twilight maceramı bloguma taşıyorum ki siz sevgili okurlarım benle taşak geçme güzelliğinden mahrum kalmayasınız. (ay niye öyle diyosuan, ben de okuyorums gibi yorumlar alırsam şaşırırım. baya bi şaşırırım lan hem de galiba. neyse.)

şimdi baştan alayım, ben bunu öyle nette filan görüyordum. fantastik durumlardan pek hazzetmem açıkcası. sadece harry potter benim için çok büyük bi istisna olmuştu. vampir meselesi benim için iğrenç suratlı buffy'den ibaretti, hem harry potter'da vampir filan yoktu. öyleyse benim için de olmamalıydı.

ama sonra birden nedense geçen hafta çok büyük bi dürtü hissettim. bu twilight'ın kitaplarını okumalıyım laaaan diye ayakta bile zor durduğum bi gün kitapçıya koştum. neyse, daha kızılay'da oturup okumaya başladım. üf nasıl sardı. üfüf. o gün eve döndüğüm gibi uyudum. aşk-ı memnuyu bile izleyemedim yani, o derece yorgundum ahah. ertesi akşam, zekilere gittim, mertle zekinin hazırlanmasını beklerken okudum, sonra dışarıdaydım zaten. sabah karşı geldim eve. saat kaçtı bilmiyorum ama kafam çok güzeldi ve kitabı aldım, bitirdim öyle uyuyabildim. güneş doğmuştu.

ayyyy böyle nasıl bi acayip! cumartesi de dışarıdaydım, ama pazar hemen filmi indirip izledim. filmi gecenin sikinde izlediğim için ertesi gün derse uyanamadım. ama akşam hemen çıkıp tunalıya indim ve 2. ve 3. kitabı aldım. o gece 4'e kadar oturup 2. kitabı da bitirdim ve ertesi gün öğleden sonraki heykel dersine gidebildim sadece. sonra da 3. ye başladım. ama 2. gibi çabucak bitmesin diye evde bıraktım kitabı hep. tv filan izlemeye çalıştım ki beni bilen bilir, gözümü ayıramam normalde. tam bi tv tutkunuyumdur ahahah. yani sesi kapalı olsa bile ekran açık olmalı, yoksa kendimi çok yalnız hissediyorum ne yapayım.

neyse. bugun eve geldim sınavdan çıkıp, uyumayı düşünüyordum. uyumazsam zeki'nin başına ekşiyip eğlencesini bozuyormuşum gibi geliyor çünkü, kendisi hayır saçmalama dese de. ama tabi ki eve geldiğimden beri okuyorum ve az önce bitirdim 3.yü de.

ay ne sıkıcı bi hikaye oldu lan. ama anlatmak istedim öyle. bi de perşembe tutup zeki'yi 2.nin filmine sürükledim zaten. yankı aradı, hangi filme gittiğimizi söyleyince allah belanızı versin diyip yüzüme kapattı. hahahah. bi de kitapları alırken çok utandım lan. adam tanıyor beni. kapıdan girdim, tam karşımda duruyor zaten ama önce döndüm, dolaştım bir sürü kitaba baktım, sonra sanki bi an onları görmüşüm de hmps çerez olsun diye okuyacakmışım edasıyla aldım. hayatımda bi şey için bu kadar kasıldığımı hatırlamıyorum lan. yani utandığım çok olur da, hani sunum yapmaktan filan. öyle sevdiğim şeylerden hayatta utanmam ama işte.

aşk hikayelerinde, katarsiste, ağlamalarda filan çok varım lan hahahah.