CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Pazar, Temmuz 25

ya şimdi cumadan şöyle şeyler hatırlıyorum. daha kafam iyi değildi, çok acayib danseden bi apaçiyi izledik balkondan. ıslık çaldım bizi görsün, çağıralım yanımıza diye ama duymadı. sonra masaya geçmişiz, ben müzik dinliyorum. ama bi yandan da zeki ve yavuz'un kafasını delicesine sikiyorum sanki. ama onların böyle düşündüğünü sanmıyorum. her neyse, sonra aşağıdayız, çocuklar gitar çalıp şarkı söylüyorlar ve ben yerde oturuyorum - demek ki taşak gibi olmuş kafam, çünkü orası hamam böceği dolu oluyor ve şu hayatta en çok tiksindiğim şey hamam böceği. sonra bana "sarkı söylesene sen de" diyor birisi, ya da diyorlar mı ne. bilmiyorum ki çalan şeyi diyorum. sonra çalan hiç bi şarkıyı bilmediğimi farkediyorum. "sikiyim bu şarkıları kendi yazmış kesin abi" diyorum. çok eminim ama bundan. sonra bi çocuk yere yatıyor. biz kalkıyoruz. ayrıca 5 saat uyumuşum ama hiç hatırlamıyorum. bu yeni oluyor bak. 8 saat itiraz ettim yok abi ben hiç uyumadım diye, sonra saate bakınca süngüm düştü.

anlamadığım şey ben bunları yaşarken son derece farkındayım her şeyin. yani tamam, kafam iyi diyorum ama kendimi yokluyorum, evet diyorum. ama sonra uyanınca puff! yok abi. her şey kayıp. saçma.

0 nihat doğan: