üzgün olduğumda ölümcül uykum gelene kadar uyuyamıyorum zaten, o da sızmak oluyor sanırım. bi de o karabasan etkisi vardı buna ek olarak. zaten durum buyken cuma gecesi olanları anlatıyorum; anneannemle yatıyoruz. berbat rüyalar görüyorum. bi tanesinde altıma sıçacağım korkudan. sürekli uyanıyorum. bi uyandığımda sağıma dönüyorum ve karşılaştığım manzara şu; anneannem, saçları kabarmış, dişlerini çıkarmış, gözlerini pörtletmiş bana bakıyor. nasıl bağırdıysam korkudan, bi 5 dakika beni sakinleştirmeye çalıştı. inanılmaz korktum ama ya. neyse ki ertesi gün komik geldi. kafam yastıktan düşmüş de ona bakıyormuş. sonra gitti başka yastık getirdi, tutturdu buna yat diye. ya ben rahatım deli misin diyorum, o kadar yüksek yastıkta yatarsan boynun kırışır diyor. saat olmuş gecenin siki zaten.