ankarağ ankarağ güzel ankarağ

araba güzel şey. arabama sahip olduğum ilk zamanlar -ki mart 2007 idi- çok mutlu olmuştum. her yere arabyla gitme, arabayla türlü atraksyonlar yapma hayalim vardı. ama sabah okula gelirken bi baktım, trafiğin anasıskişmiş afedersiniz. şu hayatta emin olduğum nadir şeylerden biri sabah insanı olmadığımdır. e haliyle o trafikte ite kaka, sollaya sollana, manyaklardan kaça kaça gitmek, henüz uyanamamış bi insan için olduça zor oluyordu. sonra baktım, ne gerek var akü dedim, arabayı çıkar, sür, parket trafikte uğraş didin o hoo. servisle mis gibin gider gelirim dedim. öyle de yapıyorum.

ümitköy tarafından, angoradan, dikmenden, etlikten, eramandan vs arabasıyla geleni anlıyorum mesela. ya da çankayada, bahçelide yaşamayan insanları işte, servise yakın olmayanları. ama oralarda yaşayıp hala trafiğe çıkan insanları anlamıyorum. türkiye'nin görgüsüzlüğü bu işte. adamlar batıda toplu taşımanın mınakoyuyolar, bizde kişi başına düşen araba sayısı 2. sonra trafikte bekle babam bekle. tek kişisin lan o arabada.

bi de ramadan geliyor üstüne işte. bugun çıldırdım serviste misal. bilkentten cinnaha tam 1.5 saatte geldim. çüş lan. millet aç kalacak, sinir katsayısı 2 katına çıkacak, eser miktardaki akıl sağlığı yerinde insan yarıya inecek diye sürünüyoruz.

sürrüüyorruaam.